Er leefde een ongelukkige oester
in het prachtige kleurendiep van de zee.
Zij had zich opgesloten in zichzelf,
en voelde zich niet meer goed in haar vel,
of liever ... in haar knoestige grijze schelp.
Onophoudelijk zwommen ongelooflijke mooie vissen
tussen de wiegende koraaltakken door.
Bij dit schitterend spektakel
werd de oester meer en meer verlegen om haar lelijke schelp.
Dag na dag kroop zij een beetje dieper in haar koraalboom weg.
Tot op zekere dag een parelvisser daar kwam duiken!
Hij zag de oester, nam haar uit de koraalboom,
zwom naar de oppervlakte en plukte de parel.
Nooit hebben de diepzeevissen geweten
welk een uitzonderlijke schat er bij hen had geleefd!
Hoe kon het ook anders?
Nooit toonde zij haar binnenste.
Tot zij die dag werd gezien.