Uit een kleine bron
ergens diep en onzichtbaar
stroomt langzaam water naar beneden
het vormt een beekje
dat klatert almaar verder door.
Zichtbaar met genoegen
en ploegt zich verder door
ongenaakbaar
tot het samenkomt in de grote rivier
samen worden ze één geheel
almaar verder, almaar krachtiger
en wat later storten ze zich
vol overgave in de grote oceaan.
Zo is ons leven
het begint klein en onbeduidend
en we leven met de stroom mee
soms zacht, soms met veel obstakels
maar allemaal gaan we dezelfde richting uit
tesamen of we nu willen of niet
en eindigen allen in dezelfde grote oceaan
waar we ons in koesteren kunnen.