Zeepokken op verkoolt hout
Zeepokken zijn kreeftachtige diertjes met een kalkskelet dat lijkt op een schelp en zit vastgehecht aan stenen, schepen, houten palen, slakkenhuizen waarin een heremietkreeft leeft, krabben en/of walvissen.
Zeepokken komen nooit van hun plaats. Met 'vangpoten' halen zeepokken voedsel uit het zeewater. Dat voedsel bestaat vooral uit dierlijk plankton. Bij laagwater kunnen zeepokken hun huisje sluiten.
Zeepokken zijn tweeslachtig. De larven ontwikkelen zich eerst in het ouderdier, maar zwermen daarna uit in het zeewater om zich later te vestigen op een harde ondergrond. Sommige zeepokken doen dat zo massaal, dat het nodig is om de huid van zeeschepen onder de waterlijn regelmatig schoon te maken omdat de aangroei van zeepokken de snelheid te zeer belemmert. Op zeeschepen wordt de aangroei van zeepokken tegengegaan door gebruik te maken van aangroeiwerende verf met giftige tributyltin.
Het skelet bestaat uit een bodemplaatje, een aantal opstaande wanden en een paar sluitkleppen. Dat zeepokken kreeftachtigen zijn, kunnen we zien aan de larven, die vrij in zee zweven totdat ze zich hechten aan een ondergrond. Voorwaarde voor een gezond pokkenleven is voldoende waterstroming, want met hun tot veren omgevormde poten bewegen ze water naar binnen waarin voedsel en zuurstof zit.