Zittend op een duin
staart ze voor zich
in het niets.
De horizon een streep
gelijk haar mond
De zee is grauw
de lucht is grauw
alles is grauw
net zoals haar hart nu.
Eèn traan
word gevolgd door meer
meer en meer ...
Een zee van tranen
zoute bittere tranen
vloeien in het zand.
Haar handen strelen
het zand gedachtenloos
gelijk het was een kind.
Het geluid van de zee
haalt haar terug uit de trance
en ze schrikt van de hoge golf
die daar ineens is
en met een klap neerslaat
op het strand.
Het uitvloeiende water
komt over haar handen en voeten
om weg te zakken
in het al natte tranenzand.
Een glimlach
komt langzaam om haar mond
weer heeft de zee
haar niet in de steek gelaten
het lichter gemaakt
weer ruimte gegeven in haar hoofd.
Ze kijkt weer voor zich
en het lijkt net of de lucht en de zee
wat minder grauw zijn
nu haar hart nog.
~~~~~~~
© ZM
Meer mooie gedichten kun je vinden
in deze blog.