Zie je mijn stilte vraagt de vrouw?
Nee zegt de man en loopt verder,
Zie je mijn stilte vraagt de vrouw?
Nee zegt de ander en loopt verder.
Zo doolt de vrouw de wereld rond
steeds maar vragend ...
Zo doolt de vrouw de wereld rond
steeds maar vragend ...
Zie je mijn stilte?
Wanhopig gaat ze op een rots zitten
en kijkt de wijde zee over
waarom zien ze alleen mijn drukte
en niet mijn stilte?
Waarom zie ik hun stilte wel
en niet hun drukte?
Wat doe ik fout?
In elkaar gekropen laat ze haar tranen gaan
ze hoeven toch niet te weten
wat er in mijn leven is gebeurt?
Dat ik zo jong was en al moest overleven?
Dat ik zo jong was en al volwassen moest zijn
en alleen mijn drukte kon zorgen
dat mensen me niet langer konden kwetsen?
Ineens voelt ze een paar armen om zich heen
een stem die haar troost en zegt:
"Ik zie wel je stilte omdat ik JOU zie".
De vrouw laat haar tranen gaan
die met de zee wegdrijven
Ze voelt de warmte van de vriendschap
en komt tot rust.
En steeds wanneer mensen haar drukte zien
en niet haar stilte
zoekt ze naar binnen naar dat plekje aan zee
waar iemand haar stilte wel zag
en voelt zich veilig.