Op mijn stille eiland
sta ik helemaal alleen
als persoonlijkheid
ren ik rondjes in mijn voelen.
Stilstaand met de benen wijd
laat ik tenen graaiend woelen
in het natte droge zand
van een lange, zware tijd.
Mijn vuisten ballen nagels diep
in 't vlees van klamme hand
stil mijn roep die eens iets riep.
Af en toe spoelen golfjes
Af en toe spoelen golfjes
of vloed in brekend beuken
het losse zand verdwarrelt mee
en spoelt zich in de breuken
waar het land van vastigheid
werd meegenomen door de zee.
voor nog meer parels van gedichten.