Het tij keert

Het tij keert

gebogen door de storm

krult het blonde duin

hijgt vlagerig de lucht

klapperzeilen de meeuwen

ribbels op het strand

bevriezen de beweging.

De wind gedraaid

het tij gekeerd

blinkert het licht

rusteloos het water.

Rimpels in jouw huid

jaren eb en vloed

groeven in het leven

van voorspoed en tegen.

Zand waait in je haar

mijn ogen tranen zout

nog eenmaal jouw hand

zacht gevat in de mijne

onze afdruk aan de vloedlijn

zal het zo begeven.

© Edjo Frank