Voorjaarsbuien over de kust

Bruisende stilte, lokt mij naar de zee.

Het goudgele zand streelt mijn voeten.

De warmte verkwikt mijn hart.

Gedragen door de wind
deinen mijn gedachten weg,

over de witte golven:

"Een droom die eeuwig duren mag".

Plots steek
een scherpe wind woest de kop op.

Witte meeuwen kondigen schel
een felle voorjaarsbui aan.

Duizenden zandkorrels jagen

als agressieve naaldjes door de lucht.

Duinhalmen buigen met eerbied

uit ontzag voor de meesterwind,

Terwijl een stortbui

haar regengorduin
sluit over het blanke strand.

Ineengedoken wandel ik weg,

gegeseld door het zand,

Ontdaan van mijn winterse emoties,

meegevoerd door de kracht van de wind.

Plots wordt alles stil.

De zon werpt door de wolken,

haar messcherpe stralen,

Terwijl de zee in mij ...

De nieuwe lente heeft verwekt.

Auteur onbekend