Misty sea, Oregon beach
Elke keer als de zon op een ochtend als deze opkomt, besef ik wat zeldzaam het is. Het besef van overvloed, en de uitwisseling van ervaringen van kwetsbaarheid. Het bewustzijn van Bewustzijn, gemeenschappelijk voor alles wat bestaat in het Universum.
Elke andere gemeenschappelijkheid is een illusie. Net zoals de vorm van autonomie die de meeste mensen voelen wanneer ze overwegen een handeling wel of niet uit te voeren. Om dit bewustzijn heen is de stilte oorverdovend.
In dit bewustzijn is liefde voortdurend in beweging en voel ik mij een kanaal waar ze door stroomt naar een ander. Onvermijdelijk in contact met anderen die bewust leven, niet vastgeankerd aan vanzelfsprekenheden.
Mensen die de 'marge', een uitzondering zijn, de eenzaamheid, als een gift en een privilège zien. Die de gift af en toe hun evenwicht te verliezen naar waarde schatten. Het subtiele voorrecht niet te moeten deelnemen aan wat de meerderheid als voedsel uit het Universum opneemt (en vaak 'vergeet' terug te geven) om het eigen welzijn te verzekeren.
Soms is afscheid van zij die angst cultiveren een pijnlijke maar noodzakelijke keuze. We zijn immers op zoek naar compatibiliteit. Verlangend naar andere vonken van bewustzijn. Op zoek naar wording en de levende vlam van liefde die onze ziel verlicht. Af en toe een beloning: na tal van omzwervingen een vriend ontmoeten, een zielsverwant. Een moment van verlichting.
