In de weidse oceaan der stilte
Zwemt een eenzame dolfijn
Het gouden licht van een overweldigende
Zonsondergang tegemoet.
Zij weet wat zij is geweest in de wateren van het leven
En denkt vooruit naar een
Warme toekomst waarin zij zich kan laven
Aan de lichtende zonnestralen.
Zij her-innert zich wat eens was.
De Gouden en de Zilveren momenten
Die zich afspeelden in de vergankelijkheid
Van het leven zoals zich dat aan haar voltrok.
Zij is intens dankbaar en
In de wijdte van de oceaan der stilte
Dankt zij haar God, dat alles is gelopen
Zoals het allemaal is gelopen.
Wij die hier achterblijven,
Wensen haar alle goeds toe,
Daar in het Gouden licht
Van haar eigen Zonsondergang.
Dag lieve dolfijn,
Zwem maar naar je warme toekomst,
Waar je je mag gaan koesteren
In je eigen weidse oceaan der stilte.