U kent mij maar erkent mij niet. Ik ben druppel, regen, sneeuw, hagel en ijs. Ik ben, mist, damp, dauw en nevel. Ik ben rivier, meer en zee. Ik ben voortdurend in beweging, in verandering en toch steeds dezelfde. Noem mij water. Ik ben in alles en overal, wordt niet meer of minder, ben in en buiten U, zichtbaar en onzichtbaar, vloeibaar, vast en vluchtig, Ik ben in de golven en in de stroom, kalm en onstuimig.
Mijn oceanen zijn de geboorteplaats van alle leven op aarde. Ik ben een mysterie, onsterfelijk, ben waterstof en zuurstof, bron van alle energie en van alle leven. Waar ik vandaan kom weet U niet, mijn borrelende, kabbelende en bruisende taal verstaat U niet. Zon en maan bepalen mijn gang. Mijn zuiverende kringloop houdt de atmosfeer in evenwicht. U kunt niet leven zonder mij, ik les Uw dorst, laaf, verfris en verschoon U. Zonder mij verdort U, zijn er geen planten en dieren, is er geen voedsel.
Waarom verspilt U mij, misbruikt U mij, vervuilt en vergiftigt U mij. Waarom bent U ondankbaar ondanks mijn goede gaven. Waarom deelt U mij niet met degenen die tekort komen, die dorsten en vervuilen.
Ben ik niet het wijwater bij Uw doop, de rivier bij Uw onderdompeling, Uw plengoffer, Uw wassie, de traan op Uw wang, de damp van Uw adem. Ben ik niet een heilzame kracht, een zegen op Uw weg en een kostbaar geschenk van de goden.
Ben ik niet het wijwater bij Uw doop, de rivier bij Uw onderdompeling, Uw plengoffer, Uw wassie, de traan op Uw wang, de damp van Uw adem. Ben ik niet een heilzame kracht, een zegen op Uw weg en een kostbaar geschenk van de goden.
Theo Hiemcke
22 maart 2013