The sea, once it casts its spell,
holds one in its net of wonder forever.

Jacques Cousteau

13/09/2012

Het lied van de oude oceaan


Ik ben de Oude Oceaan,
de oorspronkelijke Moeder
uit mijn Baarmoeder
komt al het Leven voort.

Ja, geliefd kind
Wij zijn Eén.

Het bloed in jouw aderen,
is het zoute water van mijn Oceanen.
Jij draagt in je,
de essentie van mijn wezen,
want het Leven kwam voort uit de Oceaan.

Ik ben de oorspronkelijke Moeder,
Ee ik ben nog steeds,
de Drager van jouw oorspronkelijke essentie.

Onthoud ...

Zo ver terug, miljoenen jaren,
kolkten alleen de wateren op de donkere planeet.

En er was Licht!
En het land verrees …
En toen kwam jij tot leven.
Maar ik was daar eerst,
over jou aan het dromen …
wachtend op jouw komst.

Ja, geliefd kind,
Jij bent de Oceaan’s droom van zichzelf
die opkomt in het bewustzijn …
water komt omhoog,
en het land bewandelt
het Licht draagt.

Jullie zijn een prachtige droom
kom in de realiteit,
kinderen van het Licht.

Maar jullie zijn mij vergeten, Mijn kinderen.
Jullie kennen mij niet meer,
als jullie moeder.

Ik roep jullie aan in de zachte golven
Ik kom naar jullie toe in dromen,
onthoud mij,
Ik ben jullie Moeder.

Als jullie Mijn stem opnieuw horen,
zullen wij Eén worden.
De Dromer en de Droom.

Water,
bewandelt het Land,
draagt het Licht.

Celia Fenn